Tomasz Kozioł

To moje drugie podejście do wydawanej kiedyś przez Prószyńskiego polskiej fantastyki i drugi spalone. Kiedyś padłem przy „Opuścić Los Raques”, teraz poddałem się przy „Zielonym mieście” Małgorzaty Michalskiej… A rzadko mi się to zdarza.

Oczywiście, jeśli chodzi o polską fantastykę, która ukazała się nakładem Prószyńskiego, nie liczę dwóch powieści Zajdla („Cylinder van Troffa” oraz „Wyjście z cienia”), ponieważ wydanie dobrej książki, kiedy się wznawia takie powieści, nie jest sztuką. Natomiast do debiutanckich tworów fantastycznych jakoś Prószyński nie miał nosa, moim zdaniem, oczywiście. Ale jakiś powód zakończenia zabawy z polską fantastyką musiał być, więc może nie tylko mi owe powieści aż tak skrajnie nie przypadły do gustu? (więcej…)

W ramach przygotowywania się do zaliczenia z negocjacji, zdarzyło mi się przeczytać całkiem przyjemny w odbiorze podręcznik. O ile uważam, że podobne, miękkie umiejętności powinno się nabywać poprzez ich trenowanie, o tyle dobrze jest czasem jednak zapoznać się również z literaturą fachową.

Jeśli chcielibyście sobie, podobnie jak i ja chciałem, uporządkować wiedzę związaną ze skutecznym rozwiązywaniem problemów drogą werbalną, polecam książkę autorstwa Roberta A. Rządcy i Pawła Wujca pod wiele mówiącym tytułem „Negocjacje”. Pozycja jest napisana w sposób naprawdę miły i przystępny. Jeśli też nie trawicie literatury fachowej z jednej strony traktującej o umiejętnościach miękkich – takich, jak sztuka „dogadywania się” – a jednak napisanych w sposób maksymalnie utrudniony, „naukowy” i zniechęcający… nie martwcie się, dobrze trafiliście, ta pozycja taka nie jest. (więcej…)

Od jakiegoś czasu nadrabiam zaległości w zakresie twórczości Janusz Zajdla. Po przeczytaniu „Cylindra van Troffa” i „Wyjścia z cienia” uznałem, że nie może pozostać ani jedna powieść czy zbiór tego wybitnego autora, z którymi bym się nie zapoznał. Ostatnio padło na „Paradyzję”. Ponownie, jak w przypadku dwóch wymienionych wyżej tytułów, lektura była przyjemnością trudną wręcz do opisania.

„Paradyzja” jest już jedną z tych powieści Zajdla, która bardziej bierze się za problemy socjologiczno-polityczne, warstwę science-fiction wykorzystując bardziej do stworzenia optymalnych warunków dla rozwoju akcji. Paradyzja, sztuczna planeta krążąca po orbicie Tartaru, powstała na kartach powieści po to, by zobrazować działanie systemu, kontrolującego każde, nawet najdrobniejsze i pozornie nieistotne, zachowanie obywateli. To świat, w którym całość kreatywnej siły ludzkich umysłów jest pożytkowana na wymyślanie nowych sposobów uniknięcia cenzury i wyrażania własnych myśli. (więcej…)