Tomasz Kozioł

Pierwsza część „Igrzysk Śmierci” zdecydowanie mnie nie powaliła, ale nie mogę też powiedzieć, żeby nie zapadała mi w pamięci. Wręcz przeciwnie – cała zaprezentowana tam przemoc wobec nieletnich robiła zaskakująco mocne wrażenie i, przy okazji, mogła mocno dziwić. W szczególności, że była to produkcja z oznaczeniem „PG-13”, czyli przeznaczona dla dosyć młodych widzów. A jak jest z dwójka? Czy też potrafi zrobić coś na tyle dobrze lub ciekawie, by zapaść w pamięci?
Na moje nieszczęście: niestety nie. (więcej…)

Co robicie, kiedy widzicie na jednym plakacie takie nazwiska, jak Cruz, Diaz, Fassbender, Bardem i Pitt? I do tego wiecie, że będą grali pod dyktando Ridleya Scotta? Do scenariusza – co prawda debiutującego w tej materii – Cormaca McCarthy’ego? Ja odruchowo kupuję bilet na seans, nie pytając o szczegóły. Nie obchodzi mnie, czy film będzie się nazywał „Adowkat”, czy może jednak „Siedzimy przy stole i jemy kluski”, ponieważ z taką obsadą mogę obejrzeć wszystko. Przecież to gwarancja co najmniej dobrego filmu. Prawda? PRAWDA?! No właśnie jednak nieprawda.

W teorii „Adwokat” jest… cóż, o adwokacie. Serio, główny bohater nie dostaje imienia, wszyscy do niego wołają „po zawodzie”. I możecie spokojnie opanować swój odruch doszukiwania się tu jakiejś symboliki – raczej jej nie ma. Wracając do głównego bohatera, w którego wcielił się Michael Fassbender. Postanawia on, iż życie prawnika jeżdżącego Bentleyem jest po prostu nudne i potrzebuje wrażeń, najlepiej nielegalnych, najlepiej w Meksyku. Dlatego zaczyna jeździć na rowerze bez kasku! (więcej…)

Rzadko jest tak, że tytułem tekstu da się streścić absolutnie wszystkie uczucia, jakie się ma względem filmu po wyjściu z seansu. Jednak w przypadku najnowszej ekranizacji „Carrie” tak właśnie jest ze mną. Z „Carrie” jest po prostu coś nie tak. Mimo że widziałem tę produkcję na srebrnym ekranie, czułem, że tak naprawdę wszystko byłoby bardziej na miejscu, gdybym zobaczył ją w piątkowy wieczór w telewizji. Niby mamy tu wszystkie elementy składowe horroru, mamy scenariusz na podstawie prozy Kinga (a ja akurat bardzo lubię jego filmowe adaptacje), ale całość kompletnie nie gra, nie wciąga i nie intryguje. (więcej…)

Ostatnio mam szczęście w dobieraniu seansów kinowych. Od paru miesięcy nie trafiłem żadnego prawdziwego kinematograficznego rozbitka, za to miałem okazję widzieć prawdziwe perełki, takie jak „Labirynt”. Teraz zaś do kolekcji filmów, o których się pamięta na długo po wyjściu z sali, doszedł wybitny „Wyścig”.

W kontekście tego filmu mogę powiedzieć z ręką na sercu: mam szczęście, że nie interesuję się Formułą 1. Czemu? Ponieważ, gdybym był w temacie, fabuła filmu pewnie nie miałaby dla mnie tajemnic, a zakończenie nie stanowiłoby zaskoczenia. Ponoć historia Nikiego Laudy (w tej roli nieziemski Daniel Brühl) jest dobrze znana osobom fascynującym się tą dziedziną zawodów zmotoryzowanych. A że, jak wieść niesie, film w warstwie dokumentalnej jest przykładem solidnie wykonanej roboty… Cóż, gdybym nie był takim ignorantem i losy Laudy znał, nie siedziałbym pewnie na seansie „Wyścigu” jak na szpilkach. (więcej…)