Maczeta – tylko doskonały?

„Maczeta” to chyba jedyny film, na który w tym roku czekałem. OK, był jeszcze „Iron Man 2”, który niestety w mojej opinii był „jedynie” dobry. Kiedy trzy lata temu oglądałem trailer z Dannym Trejo w roli głównej, emitowany przed pokazami „Planet Terror”, nie myślałem, że ten film powstanie. Obstawiałem, że Rodriugez wraz ze swoją ekipą zrobili świetny, klimatyczny żart i tyle. A później się okazało, że to nie był żart, zaś moje oczekiwania względem tej produkcji wywindowały się w okolice nieboskłonu.

Kocham absurdalne poczucie humoru Robreta Rodrigueza. Uwielbiam „Desperado”, od „Zmierzchu do świtu”, a „Planet Terror” to dla mnie jeden z najlepszych filmów 2007. „Maczeta” na starcie ma jeszcze dodatkowe atuty – chociażby Danny’ego Trejo w roli głównej, Cheecha Marina w sutannie czy Michelle Rodriguez. A to dopiero początek wyliczanki! Przecież dalej na liście płac figurują też Robert De Niro, Steven Seagal, Jeff Fahey, Don Johnson, Jessica Alba oraz… Lindsay Lohan. Też w sutannie. Imponująca lista „argumentów”, nie sądzicie?

Fabuła w takiej produkcji nie jest szczególnie istotna – bardziej liczy się jej absurdalność i hurtowe ilości specyficznego, czarnego humoru. Mimo wszystko warto powierzchownie zarysować historię. Maczeta (Danny Trejo, rzecz jasna) zostaje wynajęty do zastrzelenia kandydata na gubernatora Teksasu (Robert De Niro), lecz w trakcie wykonywania zadania zostaje zdradzony przez swojego pracodawcę (Jeff Fahey). Rozpoczyna się gra, w której stawką jest zemsta, ratowanie życia nielegalnych imigrantów i więcej zemsty.

Przyznaję, że bardzo ciężko mi ocenić ten film. Z jednej strony jest absolutnie genialny i ma wszystko to, czego się spodziewałem. Akcję w stylu filmów klasy B, dialogi dokładnie takie, jakie pokochałem w innych filmach Rodrigueza oraz masę świetnych (na różne sposoby) aktorów. A z drugiej… chyba liczyłem na jeszcze więcej. Sam, szczerze mówiąc, nie wiem. Gdyby miał ocenić jakoś „Maczetę”, powiedziałbym, że jest „tylko doskonały”. Takie 9/10, ale bez serduszka, informującego o mojej totalnej miłości do tego filmu.

Na zakończenie warto napisać, do kogo ten film nie (powtarzam: nie!) jest skierowany. Na pewno nie powinny go oglądać osoby, które męczyły się na Grindhouse vol. 2, osoby, które mają alergię na kino klasy B czy też osoby, którym krew po prostu przeszkadza. Sporo tu odcinania głów (sic), huśtania się na jelitach (sic!), choć może zabrakło topiących się genitaliów, znanych z „Planet Terror”. Ktoś się skrzywił, czytając ostatnie zdanie? W takim razie ten ktoś wie, że „Maczeta” chyba nie jest dla niego.