Kapitan Ameryka: Nowy porządek – Zbyt dużo Ameryki na raz

Kiedy idzie się do kina na film o gościu ubranym w amerykańską flagę, trzeba wiedzieć, czego się spodziewać. Jeśli ktoś po wyjściu z seansu „Pierwszego Mściciela”, marudził, że przygniótł go nadmiar patosu, to… cóż, sam był sobie winien. Kiedy się bierze za cokolwiek związanego z Kapitanem Ameryką, trzeba się przygotować na powiewające flagi, amerykański sen etc. I, mimo że mam tę świadomość, „Nowy porządek” mnie jednak przeżuł i wypluł, zaś jeszcze dwie-trzy godziny po lekturze wszystko widziałem na czerowno-niebiesko i w gwiazdki. Są chyba jednak pewne granice, których europejski umysł nie jest w stanie przekroczyć.
„Nowy porządek” rozgrywa się bezpośrednio po wydarzeniach z 11. września 2001 roku, czyli po ataku na World Trade Center. Samo odniesienie się do tego tematu w komiksie nie jest dla mnie niczym nowym – jeden z zeszytów „Amazing Spider-Man” autorstwa J.M.Straczynskiego też nawiązywał do „9/11” i robił to… naprawdę sensownie i ze smakiem. Oczywiście, nie zabrakło tam patosu, ale to był ten taki zdrowy, przyjemny patos, którego można im czasem nawet pozazdrościć. Bez nadmiernego nadęcia i w ogólnym nastroju „ku pokrzepieniu serc”. Natomiast „Nowy porządek”… to komiks o superbohaterze ubranym w amerykańską flagę, który, spadając, chwyta się płonącej amerykańskiej flagi i myśli tylko o tym, że nie ochronił amerykańskiego snu przed terroryzmem. Za dużo na raz, po prostu.

Co gorsze, w tym patriotycznym bełkocie przez większość czasu brakuje czy to fabuły, czy scenariusza. Kapitan co chwilę trafia na jakieś dziwne ślady i tropy albo wykrywa spisek wokół – uwaga, to jest mocne – nowego modelu nieśmiertelnika, który został wdrożony w amerykańskiej armii. Nie dość, że pomysł na intrygę jest słaby to i jego wykonanie jest żadne. Po skończonej lekturze nadal do końca nie wiedziałem, co właściwie „artysta miał na myśli”.

Choć za oprawę wizualną wziął się John Cassaday, którego rysunki bardzo polubiłem w serii „Astonishing X-Men”, tworzonej razem z Jossem Whedonem, tak w „Nowym Porządku” warstwa graficzna kompletnie nie przypadła mi do gustu. Miałem wrażenie, że wynika to nie z samej kreski, a ze sposobu kolorowania kadrów, który sprawiał, że wszystko stawało się płaskie, niezbyt ciekawe i gubiło przy okazji detale. Szczęśliwie, kompozycje okładek ponownie trzymały wysoki poziom i byłby dla mnie w sumie najatrakcyjniejszą częścią całej lektury. Zaś poniżej intrygujące kopnięcie szpagatem…? W szpagacie? Jedną nogą skrajnie do góry.

Mimo że biorąc się za Kapitana Amerykę jestem przygotowany na hurtowe dawki patosu, to jednak „Nowy porządek” daleko przekroczył moje możliwości. Kiedy pisze się historię o takiej postaci, trzeba, jak mi się wydaje, lekko przystopować z innymi patriotycznymi elementami, żeby zachować równowagę. Całość została zaś dobita bardzo bełkotliwą narracją i faktycznym brakiem pomysłu na fabułę, intrygę. Jeśli ktoś trafi na ten komiks w ramach prenumeraty Wielkiej Kolekcji Komiksów Marvela, to – jak zwykle – przeczytać można. W przeciwnym wypadku lekturę raczej odradzam.