Iron Man: Extremis – Pokochałem na nowo człowieka z żelaza

O ile od początku jestem wielkim fanem filmów z Iron Manem, o tyle nigdy nie miałem okazji go lepiej poznać od stricte komiksowej strony. Na dobrą sprawę, widziałem go tylko podczas gościnnych występów u Spider-Mana, na przykład w serii „Carnage”. Postanowiłem to zmienić i pogrzebałem trochę w internecie, żeby dowiedzieć się, od czego warto zacząć. Padło na „Extremis”. I zdecydowanie nie żałuję.

Muszę tu zaznaczyć jedną rzecz. „Extremis” nie jest wydawnictwem typu „limited series”, czyli zamkniętą historią opowiedzianą na przestrzeni kilku zeszytów, tak jak na przykład wspomniany wyżej „Carnage” czy „Spider Man: Reign”. Ten wątek fabularny jest „po prostu” częścią „tasiemcowego” Iron Mana, wydawanego regularnie przez Marvela. Czemu uważam ten fakt za ciekawy? Ponieważ z mojego doświadczenia wynika, że na ogół scenariusze tasiemców bardzo odstają poziomem od „limited series”. Chociażby dlatego, że – jak to tasiemce – muszą się ciągnąć w nieskończoność. A tu taka niespodzianka, „Extremis”. Podobną niespodzianką zresztą był dla mnie „Spider-Man: Torment”, który w rzeczywistości był wydany w ramach tasiemca „Peter Parker: Spider-Man”.

OK, skoro formalne wytłumaczenia mamy za sobą, możemy przejść do tego, co najlepsze, czyli scenariusza i rysunków. W obydwu wypadkach poziom jest niebywale wysoki. W sześć zeszytów wczytywałem się łapczywie, nie mogąc się od nich oderwać, zaś ilustracje oglądałem z – jak się domyślam – naprawdę głupią, rozanieloną miną. Do rzeczy. „Extremis” jest poniekąd restartem komiksów o „Iron Manie”. W tle głównego wątku pojawiają się przebitki z przeszłości Tony’ego Starka, w tym historia powstania pierwszego pancerza. Akcja rozpoczyna się w momencie, gdy jedna z siedzib FBI zostaje krwawo zmasakrowana przez osobnika o nadludzkich mocach. Mocach, które zostały mu dane w wyniku działania tytułowego wirusa, Extremis. Przeciwnik okazał się tak silny, że nawet Iron Man nie miał najmniejszych szans w starciu z nim. Jedynym sposobem na nawiązanie równej walki, jest posłużenie się tą samą bronią…

W „Extremis” jest wszystko to, co lubię. Cięte riposty Tony’ego Starka, nowe modele pancerza i ciągły wyścig zbrojeń, w którym Stark stara się prześcignąć wszystkich innych i tym samym przybliżyć się do swojego głównego celu: wyeliminowania wojny z historii ludzkości. Opowieść Warrena Ellisa została oprawiona genialnymi rysunkami Adiego Granova, od których naprawdę miałem problem oderwać wzrok, a do wielu paneli wracałem po kilka razy. Z jednej strony robią wrażenie lekko sterylnych, z drugiej – niektóre ujęcia miały w sobie coś z fotorealizmu.

Po lekturze „Extremis” zacząłem marzyć, by wszystkie tasiemce były takim poziome, jak właśnie te przygody Iron Mana z przełomu lat 2005-2006. Z drugiej strony, gdyby tak faktycznie było, nie starczyłoby życia, by wszystko przeczytać. Jeśli macie ochotę na poznanie komiksów z Tonym Starkiem w roli głównej, „Extremis” wydaje mi się idealny na początek. Z jednej strony dostaniecie bardzo wciągający scenariusz, a z drugiej – odpowiednią dozę podkładu historycznego, przedstawionego w bardzo atrakcyjnej formie. I te rysunki…