Superman: Earth One – Harcerzyk stał się wiarygodnym bohaterem

Przy okazji rozważań o komiksie „Thor: Odrodzenie” napisałem, iż J. Michael Straczynski jest scenarzystą do zadań specjalnych i to właśnie „Superman: Earth One” jest jedną z powieści obrazkowych, które mnie do tego przekonały. Pierwszą był, w moim przypadku, „Amazing Spider-Man”, którego Straczynski próbował lekko uporządkować, nie mając do dyspozycji zrobienia prawdziwego rebootu. Jednak teraz, po skończonej lekturze przygód Clarka Kenta, zacząłem się zastanawiać, co było trudniejsze – czy wspomniane uładzenie serii o ścianołazie, czy jednak zrobienie z Supermana bohatera z krwi i kości, z którym można się utożsamić i którego da się polubić?

Podobnie jak „Batman: Earth One”, tak i komiks o Supermanie osadzony w serii „Earth One” bierze od nowa na warsztat początki i pochodzenie bohatera. W przeciwieństwie jednak do Bruce’a Wayne, losy Clarka Kenta nie są aż tak odmienne od tego, co dotąd znaliśmy. Są po prostu… bardziej ludzkie. W ciało o nadprzyrodzonych mocach została włożona dusza osoby wychowanej tak, jak każdy z nas – przez co też czuje tak samo, jak my. Boi się swojej odmienności i nienawidzi faktu że nie może być taki, jak wszyscy dookoła. Przez to Clark zamyka się w sobie i marzy tylko o tym, żeby wszyscy dali mu spokój – odwala kawał bardzo dobrej roboty, by wydawać tak przeciętnym, jak to możliwe.

Sęk w tym, że jego rodzice w niego bardzo wierzą. Wierzą, że nie trafił na ziemię przez przypadek i że to dar od losu. Że kiedyś ich syn będzie mógł pomóc całej ludzkości. Clark jednak boi się takiej przyszłości i nie czuje się jej częścią. Uważa, że może pomóc ludziom na inne sposoby – chociażby swoim intelektem. Obrót wydarzeń pokazuje mu jednak z czasem, że czas poświęcony na planowanie, to czas stracony. Staje przed wyborem – albo będzie dalej ukrywał swoje moce przed światem, albo wyjdzie z cienia, by sprostać wyzwaniom.

Jak do tej pory, „Superman: Earth One” składa się z dwóch tomów, z czego każdy liczy sobie po około 150 stron. Innymi słowy, jest to lektura całkiem solidnych rozmiarów. Pierwszy tom jest poświęcony wszystkiemu temu, co opisałem powyżej, oraz pierwszej walce Supermana z wrogiem o nie mniejszych od niego samego możliwościach. Na Ziemię przybywa przedstawiciel obcej rasy – rasy, która zgładziła Krypton i jego mieszkańców, a teraz zamierza dokończyć dzieła zniszczenia. Natomiast drugi tom skupia się na walce z istotą, która żywi się energią w każdej postaci – a że Superman posiada niemal nieskończone zasoby energii…

„Superman: Earth One” nie jest jednak komiksem o walce z potworami – to zdecydowanie bardziej opowieść o osobie, która ma niesamowite możliwości, ale nie potrafi odnaleźć swojej drogi przez życie. Straczynski zrobił z tą wizją Supermana mniej więcej to, co Nolan zrobił z Batmanem – urzeczywistnił ją. Niezwykle mi się podobała intepretacja tradycyjnego stroju Supermana czy rozmowa z ojcem o seksie, którego Clark raczej zbyt wiele przed sobą w perspektywie nie ma. Najbardziej jednak urzekło mnie podejście do tożsamości Klarka, jako do maski, którą musi nosić przez całe swoje życie. To co prawda nie jest pomysł Straczynskiego, a przynajmniej tak mi się wydaje, że ten motyw przewijał się już wcześniej. Nie zmienia to jednak faktu, że te wszystkie – i znacznie więcej – czynniki w połączeniu dają po prostu genialny scenariusz.

Szczęśliwie, z wysokim poziomem opowieści koresponduje wręcz niesamowita oprawa wizualna. Biorąc pod uwagę to, jakimi ikonami popkultury są Superman i Batman, cieszy mnie niezmiernie, że w projekcie „Earth One” postawiono tak wielki nacisk na jakość wszystkich aspektów. Te dwie opowieści o Supermanie to dokładnie takie komiksy, do których się regularnie wraca, by sobie po prostu pooglądać niesamowite kadry. Ciężko mi nawet wymienić rzeczy, które mnie tak rozkochały w rysunkach Shane’a Davisa. Mam nadzieję, że kadry załączone do tego tekstu mówią same za siebie.

Tak jak „Batman: Earth One” polecałem wszystkim, którzy czy to lubią komiksy, czy dopiero chcą się za nie zabrać, tak samo mogę uczynić w przypadku historii o Supermanie. To uniwersalnie dobre komiksy, które w idealny sposób przybliżają klasyczną postać i nie wymagają absolutnie żadnej wiedzy do czerpania z nich przyjemności. Przy okazji to też uczta dla oczu – od rysunków Shane’a Davisa nie sposób oderwać wzroku.