Batman: Death of the Family – Zbyt odważny nawet dla twórców

Kiedy wziąłem się za czytanie „Death of the Family” – wątku, który dopiero niedawno został zakończony w tworzonym przez Snydera i Capullo „Batmanie” – pomyślałem, że komiks ten zaleję tsunami miodu i zachwytu podczas pisania tekstu. Czytało się go po prostu niesamowicie! Wszystko, co prezentowali w pierwszych zeszytach autorzy, zapowiadało niesamowity powrót Jokera. Powrót, który naprawdę boleśnie namiesza w życiu Bruce’a Wayne’a i jego „rodziny”. Niestety, na koniec okazało się, ze niektóre pomysły, które tak mnie zafascynowały, okazały się najwyraźniej zbyt odważne nawet dla samych twórców.

Na cały wątek składa się pięć zeszytów z serii „Batman” oraz cała masa zeszytów pobocznych – zgodnie ze słowami twórców, cały wątek liczy sobie łącznie 23 komiksy. Innymi słowy, niezła kolumbryna. Sam jednak czytałem tylko część z rozgałęzień fabularnych i, tak jak to miało miejsce w przypadku „Trybunału sów”, nie są one niezbędne do zrozumienia fabuły. Tak, rozbudowują ją w bardzo ciekawy, gładki i przyjemny sposób, ale bez zagłębiania się w nie i tak będziecie wiedzieli wszystko, co najważniejsze. Na podstawę tego tekstu składa się przede wszystkim wspominane pięć zeszytów autorstwa Scotta Snydera i Grega Capullo.

Ciężko pisać o „Death of the Family” bez uronienia choćby najmniejszej z tajemnic fabuły. Postaram się jednak, by ten tekst w absolutnie żadnym stopniu nie popsuł Wam przyjemności z lektury. Ale wierzcie mi, niektóre rzeczy aż się proszą o omówienie. Jeśli więc ktoś z Was jest już po lekturze, to co powiecie na dyskusję? Zapraszam do komentarzy pod tekstem.

Jako się rzekło, Joker powrócił. Od dłuższego czasu nie było go widać na horyzoncie, ani w życiu Batmana, ani w całym uniwersum DC Comics. Jedyne, co po nim zostało, to… zdarta z twarzy skóra, przechowywana niczym groteskowa maska na jednym z komisariatów w Gotham. Jak się łatwo domyślić, wszystko było częścią planu, który miał na celu… uwolnienie Batmana od jego słabości. Na jego celowniku znaleźli się wszyscy, którzy współpracują z Mrocznym Rycerzem – poczynając od tych najsłabszych: Alfreda i komisarza Gordona. Dodam też, że „Death of the Family” jest przy okazji nostalgiczną podróżą po bardzo wielu minionych starciach Człowieka Nietoperza z Jokerem – znawcy tematu na pewno docenią to jeszcze bardziej ode mnie.

Fabuła wymyślona przez Scotta Snydera wciągnęła mnie do tego stopnia, że po raz kolejny nie mogłem się oderwać o batmanowych komiksów. Niestety, po skończonej lekturze czułem pewien niedosyt. Sęk w tym, że przez pierwsze cztery zeszyty autorzy dawali nadzieję na naprawdę radykalne rozwiązania, zaś w komiksie finałowym… cóż, przeczytacie, to sami zobaczycie. Obawiam się, że nawet bardzo ogólna opinia na temat zakończenia mogłaby Wam zdradzić zbyt wiele.

W zakresie wizualnym jest natomiast prawie bez zastrzeżeń. Szczerze mówiąc, styl Grega Capullo coraz bardziej pasuje mi do opowieści o Batmanie i wręcz genialnie koresponduje z mrocznymi pomysłami scenarzysty. Gdy zaczynałem swoją przygodę z „New 52”, to właśnie oprawa „Batmana” mi najmniej odpowiadał – zdecydowanie bardziej wolałem „Detective Comics”. Teraz natomiast jest to chyba moja ulubiona oprawa dla Mrocznego Rycerza.

Czy warto się w takim razie zabrać za „Death fo the Family”? O tak! Nie tylko warto ten wątek przeczytać, ale też bardzo dokładnie i spokojnie pooglądać. Jedyne, czego żałuję, to że twórcy tak ostro pograli na początku, by ostatecznie się z prawie wszystkiego się wycofać. Nie mam pojęcia, jak wyglądałoby uniwersum Batmana po możliwie najbardziej groteskowym zakończeniu tego wątku, ale przypuszczam, że zostałoby z niego tylko pogorzelisko.