Kapitan Ameryka: Zimowy Żołnierz – Świetny film, rewelacyjna ekranizacja

Kapitan Ameryka jest bohaterem, którego ciężko jest lubić. Biega ubrany we flagę i jest obrzydliwie praworządny. Jego wizerunkowi, jak na mój gust, znacznie pomógł odtwórca głównej roli, który przygarnął jego postać już od pierwszego filmu. Chrisa Evansa lubi się bardzo łatwo – jest sympatyczny i nie przejmuje się, że jeszcze chwile wcześniej wcielał się w Ludzką Pochodnię z Fantastycznej Czwórki. Jest samobieżnym stereotypem blond przystojniaka i… zupełnie się tym nie przejmuje, wcielając się w kolejnych superbohaterów. Do tego, wizualnie pasuje wręcz idealnie i ma w oku ten lekki błysk szaleństwa połączonej z nonszalancją. Następnym krokiem, który pomógł ocieplić wizerunek Kapitana wśród polski widzów, było rodzime wydanie komiksu „Zimowy Żołnierz” w ramach Wielkiej Kolekcji Komiksów Marvela. Okazało się wtedy, że nawet jeśli Steve Rogers jest diamentem, to i tak ma przysłowiowe skazy. Można go rozwścieczyć, można go zranić, można sprawić, że będzie kwestionował rozkazy swoich przełożonych. Kiedy okazało się, że właśnie ta historia będzie stanowiła podstawę do nakręcenia drugiego filmu o Kapitanie, miałem takie przeczucie, że czeka mnie naprawdę genialna rozrywka.

I, jak już się przekonałem, miałem rację! „Winter Soldier” w wydaniu kinowym to esencja dobrej, solidnie nakręconej rozrywki. Już „Thor 2” sugerował mi, że Marvel wynalazł jakąś własną Magiczną Linijkę, wedle której będzie kręcił przygody kolejnych superbohaterów. Podobnie do „Mrocznego świata”, „Zimowy Żołnierz” nie zaskakuje, nie szokuje, ale też jest nakręcony z taką rzemieślniczą precyzją, że nie pozwala oderwać oczu od ekranu. Powiem więcej: patrząc na kolejny skok jakościowy między tymi dwoma filmami, można odnieść wrażenie, iż Marvel jeszcze bardziej ulepszył swoją formułę na tworzenie blockbusterów. Twórcy z Domu Pomysłów chcieli zaskoczyć widzów w „Iron Manie 3” i wiadomo, jaką reakcją się to skończyło (w moim przypadku było to uczucie głębokiego szczęścia, ale byłem raczej w odosobnieniu). Dlatego, dla odmiany, „Kapitan Ameryka 2” nie zaskakuje niczym, ale bynajmniej to zarzut. Wręcz przeciwnie, mam uczucie, że to jest film, na który wszyscy czekali, i którego wszyscy potrzebowali, by ostatecznie się przekonać, że nawet ze Stevem Rogersem w roli głównej da się nakręcić historię, która nie będzie przyprawiała o patriotyczne mdłości, lecz zachwyci swoją konstrukcją.

O fabule warto powiedzieć tyle, ile i tak już było wiadomo z trailerów. SHIELD ma poważne problemy, gdyż na polach walk znowu zaczął pojawiać się wróg, w którego istnienie w ogólnym rozrachunku nikt nie wierzył. Zimowy Żołnierz był i jest podejrzewany o wiele kluczowych morderstw na przestrzeni ostatnich pięćdziesięciu lat. Teraz poluje w Nowym Jorku, co oznacza poważne kłopoty dla wszystkich zaangażowanych. Na kogo ma zlecenie? Tego nie zdradzę. Oczywiście, na jego drodze stanie Kapitan Ameryka. Tym razem nie będzie sam, gdyż w całej akcji będzie towarzyszyła mu piękna Czarna Wdowa. Zdradzę jeszcze, że fabuła jest dużo bardziej zakręcona od tego, co opisałem powyżej. Po prostu wolę, żebyście resztę historii odkryli sami, czerpiąc dzięki temu jak największą radość z seansu. Twórcy naprawdę się postarali, by „Zimowy Żołnierz” ślicznie się zapinał z historią opowiedzianą w poprzednich filmach – w tym wypadku w szczególności z fabułą pierwszego „Kapitana Ameryki” i „Avengers”.

Wizualnie jest prawie doskonale. „Winter Soldier” byłby dla mnie jednym z najlepiej zrealizowanych filmów Marvela, gdyby nie pewien szczegół – spora część scen walk była kręconych przez osobę, mającą akurat atak epileptyczny. W szczególności przez pierwszy kwadrans miałem wrażenie, że Kapitan okłada nie tylko terrorystów, ale też kamerzystę, który już tylko ostatkiem sił stoi na nogach. Zdecydowanie zabrakło mi tu odsuniętych kadrów, pokazujących dynamicznie ułożone walki z większej odległości i w pełnej krasie. Problem był tym większy, że w Polsce nie da się obejrzeć tego filmu w wersji 2D z napisami. Dwuwymiarowe seanse są możliwe tylko w połączeniu z… dubbingiem (to chyba jeden z najpodlejszych skoków na kasę, jakie potrafię sobie wyobrazić w kontekście wyświetlania filmu w kinie). Niestety, 3D nie idzie w parze z bardzo roztrzęsionymi ujęciami i rwanym montażem – wszystko zaczyna się przez to lekko rozmywać i robić wrażenie, jakby w filmie brakowało klatek.

Wielka to szkoda, gdyż, pomijając ten jeden szkopuł, „Zimowy Żołnierz” jest wykonany po prostu świetnie – cała reszta efektów specjalnych i walk ze zmechanizowanymi przeciwnikami cieszyła mnie niesamowicie. Mam tu też wielką potrzebę zwrócić uwagę na stroje, co mi się nieczęsto zdarza. Po pierwsze, czarny uniform Kapitana jest rewelacyjny i mam nadzieję, że jeszcze pojawi się w innych filmach. Kocham, kiedy twórcy potrafią z taką gracją uwspółcześnić klasykę, nie pozbawiając jej cech charakterystycznych. Pod drugie zaś, Zimowy Żołnierz wyglądał tak, jakby właśnie wyskoczył z komiksu. Choć można to powiedzieć w kontekście praktycznie wszystkich bohaterów wprowadzonych przez Marvela na ekrany, to w tym wypadku efekt, przynajmniej dla mnie, był jeszcze silniejszy.

Dom Pomysłów jest coraz lepszy w dostarczaniu swoim widzom rozrywki. Zdarzały się pomyłki, takie jak „Iron Man 2”, ale mam silne wrażenie, że jeśli twórcy będą dalej szli w tym kierunku, w którym poszedł nowy „Kapitan Ameryka”, to takie rozczarowania nie będą już nas czekały. Tak, można tym filmom zarzucić, że nie zaskakują i że są to po prostu „kolejne filmy Marvela”. Tylko że ja dokładnie takich „kolejnych filmów Marvela” chcę. To genialne dzieła superbohaterskie, w przypadku „Zimowego Żołnierza” łączące w sobie elementy kina akcji, S-F i politycznych thrillerów w doskonałych proporcjach. W połączeniu z błyskotliwym, nienachalnym poczuciem humoru, które było znacznie lepiej dozowane niż w „Thor 2”, najnowsze przygody Steve’a Rogersa są prawdziwą perełką, gratką dla każdego fana amerykańskich komiksów.

Komiksowe postscriptum

W kontekście „Winter Soldier” niesamowicie spodobał mi się jeszcze jeden aspekt, którego nie chciałem omawiać powyżej, żeby uniknąć spoilerów. Na wszelki wypadek dodam – tak, to oznacza, że owe spoilery zaraz się pojawią, więc jeśli ktoś jeszcze nie oglądał filmu, to zachęcam do zajrzenia do tej sekcji jednak po seansie.

Wracając do owego aspektu – „Zimowy żołnierz” to chyba najlepiej zekranizowany komiks Marvela. I nie chodzi tu o to, że to przy okazji najlepszy film, gdyż u mnie nadal pierwszy „Iron Man” oraz „Avengers” królują nie liście przebojów. Chodzi mi o sam sposób adaptacji historii napisanej przez Eda Brubakera i narysowanej przez Steve’a Eptinga. Autorzy scenariusza do filmu świetnie wzięli podstawowe założenia historii „Winter Soldier” i przełożyli na język filmu, wzbogacając całość o wątek upadłości S.H.I.E.L.D. Cieszę się, że zrezygnowano np. z wątku wskrzeszania Red Skulla i skupiono się tylko na losach Bucky’ego.

Bardzo spodobał mi się też pomysł na wprowadzenie nienachalnego romansu z Agentką 13, czyli znaną z komiksów Sharon. Było to o tyle ciekawe, że trailery sugerowały, iż ów wątek miłosny będzie się toczył jednak z piękną Scarlett Johanson w roli głównej – jak się jednak okazało, twórcy w tym zakresie przygotowali miłą niespodziankę. Cieszy mnie to, że w filmach Marvela trailery stały się takim narzędziem zwodzenia widzów. Z jednej strony robią wrażenie, jakby naprawdę dużo zdradzały, a z drugiej – w trakcie seansu okazuje się jednak, iż fabuła biegnie innym torem. Skrajnym przykładem takiego ruchu była postać Mandaryna w „Iron Man 3” – jako się rzekło wcześniej, mi to się bardzo spodobało, ale też rozumiałem oburzonych fanów tej postaci. Szczęśliwie, romans Steve’a Rogersa nie jest tak gorącym tematem, by wzbudzić tyle kontrowersji, więc przypuszczam, że wszyscy to potraktują tylko jako ciekawostkę.

Swoją drogą, jest taki komiks, chyba z lat 80-tych, „Nick Fury vs. The S.H.I.E.L.D.”, który chyba był wzorem dla tej części intrygi, o upadku S.H.I.E.L.D. Sam go jednak nie czytałem, więc nie jestem w stanie tego potwierdzić – jeśli ktoś ma za sobą tę lekturę, to niech da znać, jak wrażenia.

Ostatnia sprawa, już mniej komiksowa, która mnie ciekawi, to jak fabuła „Winter Soldier” wpłynie na wydarzenia w serialu o agentach Tarczy. Siłą rzecz, po finale filmu z tej organizacji (poza)rządowej niewiele zostało i przypuszczam, że telewizyjny tasiemiec będzie musiał sobie jakoś z tym tematem poradzić. Od razu zaznaczę tu, iż nadal jestem spóźniony z oglądaniem „Agents…” tak ze cztery odcinki, więc możliwe, że ten wątek został już poruszony, a ja po prostu o tym nie wiem.

Podsumowując, chciałbym zobaczyć więcej tak ciekawie, kreatywnie zrobionych ekranizacji. Aż żałuję, że „Iron Man 3” nie okazał się „po prostu” adaptacją „Extremis”. Tu przyciętą, tu wyciętą, tu dopasowaną do realiów srebrnego ekranu, ale jednak bardziej wierną komiksowi, niż to, co ostatecznie trafiło do kin. Ciekawi mnie też w tym zakresie, jaki związek z komiksowym oryginałem będzie miała druga część „Avengers”, czyli „Age of Ultron”. Z tego, co mi się obiło o oczy, wynikało jednak, że wspólny przede wszystkim będzie… tytuł.